آئین مستان

کشتن تورو کشتن تورو

میون صحرا تشنه

کشتن تورو کشتن تورو

غریب و تنها تشنه

کشتن تورو کشتن تورو

کنار زهرا تشنه

واویلا

میون صحرا جون دادی

غریب و تنها جون دادی

میون مقتل ای مظلوم

به پیش زهرا جون دادی

اینجوری روبه روی خواهر

تو نزن دست و پا برادر

مادرم اومده کنارت

بمیرم ای غریب مادر...............

کشتن تورو کشتن تورو

خیلی داداش نامردند

کشتن تورو کشتن تورو

حمله به خیمه کردند

کشتن تورو کشتن تورو

دور حرم میگردند

واویلا

یاد بابام حیدر کردم

یاد غم مادر کردم

قرارمون چی شد داداش

چجوری بی تو برگردم

پاشو داداش که تو عذابم

پاشو ببین در اضطرابم

پاشو نزار به ما بخندند

دلواپس دل ربابم

بمیرم ای غریب مادر...............

دوباره تقسیم میکنیم کارا رو

میبینی فاطمه رسم این دنیا رو

تو قتلگاه صدات میزنه یا اُمّا

تو خیمه‌ها صدا میزنن بابارو

برو گودال صداش بی‌جونه

برو گودال حسینم تنهاس

برو گودال، من اینجا هستم

پیش زینب به جای عباس

جنجاله، چه قیامتی توی گوداله

تو خیمه، حرف غارت شدن خلخاله

بی‌حاله، با هزار و نهصد و پنجاه زخم

روی تل، الفِ قامت زینب داله

جنجاله ، جنجاله

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

میگیره شعله‌ی کینه‌ها از خیبر

میون خیمه‌ها دامن اطفال ‌و

برای غارت پیکرش میخونن

میون قتلگاه سوره‌ی اِنفال‌ و

نگرانم برای خیمه

پُرِ خاره تموم صحرا

برو گودال حسینم تشنه‌ست

برو گودال برو یازهرا

با کینه، نانجیب میشینه روی سینه

با ضجّه، زینب این واقعه رو میبینه

واویلا، ذبح با خنجر کند لب‌تشنه

میدونه، به خدا خلاف شرع و دینه

واویلا از کینه، واویلا از کینه

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

دوباره نوبت ماتم زینب شد

میون قتلگاه و حرم حیرونه

یه کاروان بی‌سرپناه، یک لشکر

حق بده که حسین مثل من گریونه

پیش چشمام یه‌بار ناموسم

روی خاکا زمین خورد ای ‌وای

حالا این ‌بار جلو چشمام شمر

دخترامو اسیر برد ای وای

وای از غم، چرا شد جسم حسینم درهم

میبندن، با طناب دست گلامو محکم

جون میدن، بچه‌هام به زیر دست و پاها

گیر افتاد، زینبم بین یه مشت نامحرم

وای از غم، وای از غم

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

بی قراری و بی قرارتم به خدا

تا نفس دارم من کنارتم به خدا

میرم هیچ کسی فردا واسه تو نمونه

روی من حساب کن که یادتم به خدا

فردا به جای همه شمشیر میگیرم

کافیه لب تر کنی واست میمیرم

نمردم که تنها شی

نبینم غریب باشی

بیا زیر دستاتو

خودم بگیرم پاشی

حسین جانم..........

زانوی غریبی بقل گرفتی چرا

گریه میکنی بی هوا میریزه دلم

زینبت نمیزاره اینجا تنها بشی

خواهرت نمرده هنوز عزیز دلم

امشب شب آخره دورت بگردم

آغوش  وا  کن که من گریه نکردم

نبینم چشم لشگر

به پیراهنت باشه

نبینم که یک خنجر

توی گردنت  باشه

حسین جانم..........

من بمیرم اقا که بی هوا زدنت

بانیزه با شمشیر و با عصا زدنت

افتادی رو خاک و نفس نفس میزدی

خندیدن یه لشگر به دست و پا زدنت

ای شاه شیب الخضیب ای شاه بی سر

ای پادشاه غریب ای پاره پیکر

رو نیزه ست سرت ای وای

کو انگشترت ای وای

با شمر و سنان میره

کجا خواهرت ای وای

حسین جانم..........

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْاَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

ای غبارِ حرمت تاجِ سر نوکرها

نوکری ات شده تنها هنرِ نوکرها

در قیامت تو به فکرِ من و امثال منی

میشوی سنگِ صبور و سپر نوکرها

عده ای را طلبیدی به زیارت اما

نشده قسمتشان بیشترِ نوکرها

کشته ی اشک چه داریم برایت بدهیم

ای به قربانِ تنت چشم ترِ نوکرها

کاش مانند شهیدان خودت آخرِ عمر

بگذاری سر زانوت سر نوکرها

اربعین پای پیاده به حرم می آییم

میشود پخش در عالم خبر نوکرها

امشب نگاه کن به دو چشمم زیادتر

چون پرسه میزند به دلم غم زیادتر

امشب نگاه کن‌ به دو چشمم زیادتر

چون‌ پرسه میزند به دلم غم زیادتر

دستی بکش به رویِ سرم سایه ی سرم

زینب فدات گریه نکن در برابرم

پروانه ام ولی تو مرا شمع میکنی

از رویِ خاک خار چرا جمع میکنی؟

آن غلام میگه نیمه های شب از خیمه ها فاصله گرفت ابی عبدالله ولی هی میشینه بر میخیزه .. خم میشه بر میخیزه .. به مقدار که دنبالش اومد صدا زد تو کیستی ؟! گفت آقا من فلانی ام . برا چی دنبالِ من اومدی ؟! عرض کردم آقا نگران بودم یه وقت دشمن از پشت به شما حمله نکنه .. آقاجان چی کار میکنی منم کمک کنم . فرمود دارم دونه دونه خارهایِ اطرافِ خیمه ها رو جمع میکنم .. آی هلال فردا شب این بچه های من در به درِ این بیابونا میشن ..

پیچیده به کل بیابان

آوای مناجاتُ قرآن

سرِ سجاده ، شده آماده

امام شهیدان ..

کعبه رخِ حسین است امشب

ذکرِ حسین گرفته هر لب

دستِ حسین به دستِ زینب

واویلا .. واویلا ..

محزونُ دل آشفته خواهر

میگوید برادر برادر

به لب ها جان است

شبِ هجران است

شدم زار و مضطر

یاسمُ از غمت پژمردم

غصه ی تو فراوان خوردم

قبلِ تو کاش که من میمردم ..

واویلا .. واویلا ..

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ، وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ...

عصرِ فردا ز اهل بیت رسول

زَهرِچشمی شدید می گیرند

این ناله هاتون رو آزاد کنید،به یک چشم بهم زدن شب عاشورا رسید،زن و مرد ناله بزنن،شیون کنند،آه بکشید آی نوکرا...

وقتِ تاراجِ خیمه های حرم

چند کودک ز ترس می میرند

دور کن از زنان و دخترها

هر چه خلخال در حرم داریم

خواهرم داخلِ وسایلِ خود

روسری اضافه هم داریم؟

عصر فردا بدون شک اینجا

میزند گرد و باد و خاکستر

با صبوری به معجرت حتماً

گره ی محکمی بزن خواهر

شبِ آخر ، بگذارید ، پر من باز شود

بیش تر روی تو، چشم تر من باز شود

حرف حجران مزن اینقدر ، مراعاتم کن

دست بردار ، دل مضطر من باز شود

جانِ زینب، برو از کرب و بلا ، زود برو

مگذاری گره ی معجر من باز شود

آه راضی نشو، بنشینم و گیسو بکشم

آه راضی نشو ، مویِ سر من باز شود

پایِ دشمن به روی پیکرِ تو باز شود

روی دشمن به رویِ معجر من باز شود

جانِ من ، حِرز بیانداز مگذار

 جایِ این بوسه ی پیغمبرِ من باز شود

جانِ زینب ، برو  مگذار ، غروبِ فردا

سمتِ گودال ، رَهِ مادرِ من باز شود

حیف از این زیر گلو  نیست خرابش بکنند

پس اجازه بده تا حنجر من باز شود

لااقل قول بده ،زود خودت جان بدهی

بلکه راهِ نفسِ آخرِ من باز شود

بلند مرتبه شاهی و پیکرت افتاد

همینکه پیکرت افتاد، خواهرت افتاد

تو نیزه خوردی و یک مرتبه زمین خوردی

هزار مرتبه زینب، برابرت افتاد

همین که از طرف جمعیت دو تا چکمه

رسید اولِ گودال، مادرت افتاد

تورا به خاطر دِرهَم ،چه دَرهَمَت کردند

چنان که شرحِ تَنِ تو به آخرت افتاد

ولی به جانِ خودت خواهرت مقصر نیست

در آن شلوغی اگر بارها سرت افتاد

خبر رسید که انگشترِ تو را بردند

میان راه، النگویِ دخترت افتاد

کنار خیمه رسیده است لشکر کوفه

و خواهرِ تو به یادِ برادرت افتاد

ای دستات رو بیار بالا،این دست ها فقط نگاهِ ابی عبدالله رو میخواد،اُفتاده بود تویِ گودال،ولی برا همه دعا می کرد...امشب خیلی ها گرفتارن،خیلی ها التماس دعا گفتن،این دستات رو بیار بالا یه جوری صدا بزن،صدات برسه امشب حرمِ حسین،بلند صدا بزن: حسین

آقا میدونم، اربعین امسال جا میمونم
غصه‌م میگیره، یه کاری کن دردت به‌جونم
عمریِ دارم، روضه برای تو میخونم
رخصت بده که، تا آخرش نوکر بمونم
دلم بدون کربلا خونه
چشای من ببین چه گریونه
حالا دیگه زمون هجرونه
میدونی که دوست دارم آقا
میخوام بیام بازم حرم آقا
با پدر و با مادرم آقا
((جانم‌ یاحسین، حسین‌حسین‌جانم یاحسین))
پاشو برادر، ببین بازم زینب رسیده
میشناسی منو، ببین که قد من خمیده
دور از تو حسین، میدونی دلم چی کشیده
چهل روز داداش، روی تو رو خواهر ندیده
چه شبایی بدون تو سر شد
خبر داری خرابه محشر شد
وقتی رقیه دیگه پرپر شد
هرجا بدون تو مارو بردن
بچه‌هایِ تو سیلی می خوردن
یه چند تاشون میون راه مردن

((جانم‌ یاحسین، حسین‌حسین‌جانم یاحسین))